Ik heb me altijd al een camera in mijn hand herinnerd, al van jongs af aan nog voor de smartphone tijd  “zeulde” ik overal een camera mee. De hobby is eigenlijk pas echt bewust geworden rond 2013. Toen kocht ik mijn eerste echte professionele DSLR om effectief opdrachtjes mee te verwezelijken. Avondschool leerde mij de basis van het toestel kennen waarne ik zelf op avontuur ben gegaan.

Mijn voornamelijke passie lag rond deze periode in het nachtleven. Je kan dus zeggen dat ik meer een nachtraaf was dan een ochtendmens. Tegelijk heb ik de kracht van video leren kennen en ben ik videos van verlaten gebouwen gaan maken, ik deed vooraf onderzoek naar de historie van de gebouwen die ik bezocht waarna ik al vertellend het gebouw bezocht.

De corona pandemie is voor mij een grote halt geweest in fotografie. Aangezien ik voornamelijk actief was in het nachtleven stopte dit dan ook abrupt. Ik heb mezelf dan ook volledig moeten heruitvinden. Door deze halt ben ik meer passie beginnen vinden en het fotograferen van mensen en hun geluk. Voor mij is trouwfotografie een manier van anderen hun emotie tonen op een dag waar ze het zelf niet goed beseffen.